Een samenleving zonder stress?

Het begint al in onze kindertijd.

In de kleuterklas zijn het de drie ‘moetjes’ die die week gedaan moeten zijn.

Tijdens onze schooltijd moeten we leren en huiswerk maken.

Ook tussendoor moeten we braaf zijn, goed luisteren, ons bord leegeten, …

Maar we mogen ook spelen, kleine apenstreken uithalen, lachen, zingen en dansen,…

Later als we groot zijn, zoals ze dat zeggen, moeten we ook van alles.

We moeten onze verantwoordelijkheid nemen.

We moeten keihard werken.

We moeten altijd druk bezig zijn.

We moeten…

Maar we mogen ook veel.

We mogen gezellig iets met vrienden gaan drinken.

We mogen met onze kids samen naar een pretpark gaan (en mee in alle attracties gaan, want ze ‘durven’ nog niet alleen 😉).

We mogen ons eens goed laten gaan tijdens het sporten of een feestje (COVID safe natuurlijk).

We mogen…

Zolang er een goed evenwicht is tussen wat we ‘mogen’ en wat we ‘moeten’, is er geen probleem.

Het begint pas een probleem te worden als:

alles wat we moeten veel zwaarder gaat doorwegen

en alles wat eerst ‘mogen’ was, een ‘moeten’ wordt

en dit niet even duurt, nee het blijft maar duren…

Chronische stress!

In onze huidige samenleving wordt er een ideaalbeeld opgehangen.

Als je de media moet geloven, mag je pas gelukkig zijn als je het ideale werk hebt, waar je hopen geld verdient, de perfecte looks hebt, een ideale partner en kinderen die altijd braaf zijn en nooit een vuile of kapotte broek hebben, een huis waar je van de vloer kan eten en niet te vergeten elk jaar minstens op wintervakantie en op zomervakantie gaan en oh ja, een kei sjieke auto is ook een must en dan vergeet ik waarschijnlijk nog een hoop…

En dit alles geeft stress. Veel stress. Lang stress. Heeeeeel lang.

Chronische stress!

Gelukkig begint de samenleving wel in te zien dat dit niet ideaal is.

Je hoort steeds meer in de media over een zanger die een sabbatjaar neemt, het ideale Hollywood koppel waar toch niet alles rozengeur en maneschijn is, de actrice die zonder make-up verschijnt, een acteur die in een depressie zit…

En toch…

Toch blijf je overuren draaien alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Toch neem je je werk mee naar huis, omdat het nog niet klaar was en je de kinderen nog wil zien voor ze gaan slapen.

Toch wil je het perfecte lijf hebben.

Toch…

Ik vrees, dat als we moeten wachten totdat de samenleving er helemaal klaar voor is om chronische stress aan te pakken dat we nog een hele tijd gaan mogen wachten.

Maar ondertussen loopt de stress wel op.

Chronische stress!

Mijn opa zei altijd: ‘wil jij in een mooie straat wonen, veeg dan eerst zelf je eigen stoep.’

Een wijze man mijn opa!

Op dit moment kan je de stress in onze samenleving niet op 1,2,3 wegnemen, maar je kan wel er voor kiezen om anders met die stress om te gaan.

Je kan ervoor kiezen om je stresspieken te verlagen.

Je kan ervoor kiezen om te rusten na een stress moment.

Je kan ervoor kiezen om naar je lichaam te luisteren als het in overdrive gaat.

Je kan ervoor kiezen om controle te krijgen over je stress!

Klinkt dit niet goed?

Kan je terug controle over je stress krijgen?

Het antwoord is ja!

We weten dat als we geconfronteerd worden met stress er een heleboel mechanismen in ons lichaam in gang gezet worden.

En maar goed ook, want anders zou je vb. je hand niet wegtrekken van een heet vuur.

Je schrikt, trekt je hand terug, je bekomt even en je kan weer verder. Gelukkig is er door je snelle reactie niets ergs gebeurd.

Nu bij chronische stress ontbreekt de rustfase (het even bekomen) of hij is te kort en blijf je constant in de fase van je hand terugtrekken.

Denk eens aan het gevoel dat bij het schrikken van het hete vuur hoort en hoe vermoeiend het zou worden om steeds je hand op tijd terug te trekken.

Niet leuk hè.

En als het gevoel blijft en de vermoeidheid neemt toe, dan gaat het hete vuur ook steeds erger en erger worden. En op den duur ben je te laat met je hand terug te trekken en verbrand je je.

Logisch toch?

Dit is wat er ook gebeurt als je te lang aan chronische stress wordt blootgesteld:

je wordt moe,

prikkelbaar,

krijgt hoofdpijn

en andere klachten

en je kan op den duur niet meer reageren zoals je zou moeten.

Herkenbaar?

Nu we weten hoe ons lichaam reageert op stress, weten we ook welke hormonen er voor stress zorgen en welke voor ontspanning en rust.

Nu is de vraag: hoe kan je dit proces beïnvloeden?

Wel eigenlijk is het heel simpel: door je ademhaling!

Door een bepaald aantal keer per minuut te ademen (hoeveel is persoonsgebonden) en dit ritmisch vol te houden voor een aantal minuten, ga je een heel systeem in je lichaam in gang zetten. Dit gaat zorgen voor een evenwicht tussen lichaam en geest. Hierdoor gaan je emoties, je denken en je handelen in positieve zin veranderen.

Zo simpel? Klinkt bijna onmogelijk hé.

Wel, het is medisch bewezen dat lichaam en geest met elkaar verbonden zijn.

Ben je fysiek niet helemaal in orde, dan heeft dit invloed op je denken en omgekeerd, zit je niet goed in je vel, dan gaat je weerstand omlaag.

Zo zie je dat als je veel stress hebt, ook heel snel (weeral) een verkoudheid oploopt.

Of als je je voet gebroken hebt, je veel sneller geïrriteerd bent op alles en iedereen, omdat je niet van plaats kan. (bin there, done that)

Dus door je ademhaling te beïnvloeden, ga je je hart beïnvloeden en zo je brein en creëer je een evenwicht. Je veerkracht gaat verhogen en je stress en de bijhorende klachten verminderen.

Straf hé.

Besluit: een samenleving zonder chronische stress? Een haalbare kaart?

Misschien… over X aantal jaren… het gaat een lang proces zijn om de samenleving zover te krijgen, maar er worden al wel kleine stapjes in de goede richting gezet.

Dit neemt niet weg dat jij ook zo lang moet wachten!

Je kan zelf al grote stappen kan zetten om je eigen stressniveau te verlagen en laag te houden. Zodat de weg naar een samenleving zonder chronische stress gemakkelijker te begaan wordt.

Wil jij in een mooie straat wonen, veeg dan eerst zelf je eigen stoep… remember.

You can do it!

Heb je nog vragen over chronische stress of wil je weten of hartcoherentie iets voor jou is?

Aarzel dan niet! Laat je gegevens achter en dan kijken we samen wat ik voor je kan betekenen.

Tot snel,

Ann